بررسی سیستم های مختلف حاصلخیزی خاک بر برخی صفات فیزیولوژیکی، عملکرد و میزان اسانس مریم گلی (salvia officinalis l.) در شرایط مختلف رطوبتی

مریم گلی یک گیاه دارویی متداول است که به طور گسترده ای در صنایع غذایی و داروسازی مورد استفاده قرار می گیرد. به منظور بررسی کودهای آلی و بیولوژیک بر خصوصیات فیزیولوژیکی، عملکرد و میزان اسانس گیاه دارویی مریم گلی (salvia officinalis l.) در شرایط مختلف رطوبتی، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 15 تیمار و سه تکرار در سال 1391 در دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری (i) در سه سطح: آبیاری پس از مصرف 40% رطوبت قابل استفاده در عمق توسعه ریشه (i1)، آبیاری پس از مصرف 60% رطوبت قابل استفاده در عمق توسعه ریشه (i2)، آبیاری پس از مصرف 80% رطوبت قابل استفاده در عمق توسعه ریشه (i3) و سامانه های حاصلخیزی خاک در پنج سطح: عدم مصرف کود (f0)، کود شیمیایی اوره (ur)، باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن (nfb)، ورمی کمپوست (v) و ورمی کمپوست + باکتری های آزادزی تثبیت کننده نیتروژن (v+nfb) بودند که تیمار آبیاری در کرت های اصلی و سامانه های حاصلخیزی خاک در کرت های فرعی قرار داده شدند. نتایج آزمایش نشان داد که تمام صفات مورد بررسی به طور معنی داری (01/0p ) تحت تأثیر رژیم های مختلف آبیاری و سامانه های حاصلخیزی خاک قرار گرفت. با افزایش تنش خشکی کلروفیل a، b، کل و عملکرد خشک کاهش یافت، اما مقدار قند، پرولین و مقدار اسانس افزایش یافت. بررسی نتایج نشان داد که بالاترین مقادیر کلیه صفات اندازه گیری شده مربوط به تیمار ورمی کمپوست+باکتری های تثبیت کننده نیتروژن بود. همچنین نتایج آزمایش نشان داد که بالاترین مقدار اسانس (10/1%) و عملکرد اسانس (l ha-150/20) از تیمار ورمی کمپوست + باکتری های تثبیت کننده نیتروژن تحت تنش متوسط (i2) بدست آمد.